Kończyna górna

Staw ten jest usytuowany na szczycie ramienia i łączy łopatkę z obojczykiem. Mimo swych niewielkich rozmiarów połączenie to może być przyczyną wielu dolegliwości. Najczęstszą  przyczyną jest uraz.

Mechanizm urazu występuje  najczęściej w  sportach walki, piłce ręcznej i koszykowej a także w sportach zimowych.

Konsekwencją uszkodzenia więzadeł wpływających na niestabilność jest nasilony rozwój zmian zwyrodnieniowych i ograniczenia funkcji stawu. Bardzo często stan taki doprowadza do lokalnego stanu zapalnego i bólu. Takiej sytuacji jednak można uniknąć dzięki terapii manualnej.

Jest to staw kulisty, o dużej swobodzie ruchów, przez co wpływa na duże możliwości funkcjonalne kończyny górnej. Połowa zakresu ruchu uniesienia ramienia zachodzi właśnie na tym poziomie. Patologia tego stawu wpływać będzie na możliwości czynnościowe całej kończyny.

Charakterystyczny ból tego stawu nie jest odczuwany w miejscu uszkodzenia, lecz jest przeniesiony jest  na dalsze części kończyny górnej.

Radzimy sobie z takimi problemami jak:

• idiopatyczne zapalenie barku (tzw. zamrożony bark)
• pourazowe zapalenie barku;
• niestabilność;
• zespół cieśni podbarkowej
• choroba zwyrodnieniowa stawu ramienno- łopatkowego
• neuropatia kompresyjna nerwu nadłopatkowego
• zerwanie i rekonstrukcja stożka rotatorów

Staw  znajduje się po obu stronach wcięcia szyjnego i jest miejscem łączącym obręcz barkową z klatką piersiową. Jest on ważnym elementem łańcucha biomechanicznego umożliwiającego pełne uniesienie kończyny górnej. Staw ten jest często pomijany w diagnostyce bólu okolicy barku, szyi i okolicy łopatki. Ze względu na swoje unerwienie ból stawu mostkowo- obojczykowego jest  trudny do wykrycia zwykłym badaniem, gdyż dolegliwości mają charakter przeniesiony. Bóle rozlane są trudne do określenia również przez pacjenta.

 Pacjenci mają najczęściej dolegliwości:

• ostry ból w okolicach stawu
• ograniczona ruchomość
• ograniczenie ruchomości kończyny górnej
• obrzęk, zaczerwienienie i ucieplenie okolicy
• bóle nocne

Staw łokciowy jest stawem o dość skomplikowanej budowie otoczonym jedną torebką, w której znajdują się trzy współdziałające połączenia stawowe:

• staw ramienno-łokciowy;
• staw ramienno-promieniowy;
• staw promieniowo-łokciowy bliższy.

Zaburzona funkcja w obrębie którejkolwiek stawu prowadzi do znacznych ograniczeń funkcji całej kończyny górnej. Staw łokciowy chroniony jest przez torebkę stawową, która dodatkowo produkuje maź stawową spełniając funkcję ,,smarującą’’ powierzchnie stawowe.

Urazowość w okolicy łokciowej jest bardzo duża a konsekwencji dochodzi do:

• złamań;
• zwichnięć;
• zapalenia pourazowego torebki stawowej;
• uszkodzeń tkanek miękkich (najczęściej więzadła, torebki);
• powstania wolnych ciał.

Pacjent ze zwichnięciem lub złamaniem najczęściej kieruje się zwykle na SOR ze względu na ból i ograniczenia ruchów. Tam zostaje zakwalifikowany na podstawie diagnozy do operacji lub unieruchomienia. Najczęstszym powikłaniem po unieruchomieniu bisowym lub po stabilizatorze jest ograniczenie ruchomości.

Proces rehabilitacji w naszym gabinecie wspomagany jest terapią manualną, ,,przyspieszając” powrót do sprawności w czynnościach dnia codziennego a dla wielu pacjentów- powrót do sportu.

Najczęstsze problemy naszych pacjentów to:

• tendinopatie : łokieć tenisisty, łokieć golfisty;
• zapalenia kaletek -łokciowej, dwugłowo-promieniowej;
• zapalenie fałdów maziowych;
• neuropatie kompresyjne;
• choroba zwyrodnieniowa
• niestabilność tylno- boczna
• zespół mięśnia nawrotnego obłego
• sztywny łokieć

Nadgarstek charakteryzuje się bardzo skomplikowaną budową anatomiczną, przez co przysparza wiele problemów w razie stłuczenia lub złamania tej części ręki.

Zamiast jednej główki i panewki stawowej, jak w dużych stawach, w nadgarstku mamy aż 8 kości ułożonych w dwóch rzędach precyzyjnie ze sobą dopasowanych.

Kompleks stawowy nadgarstka składa się więc z 2 stawów, które razem ze stawem promieniowo-łokciowym dalszym tworzą zintegrowaną jednostkę funkcjonalną:

• staw promieniowo-nadgarstkowy
• staw śródnadgarstkowy

Stabilizację nadgarstka zapewniają również więzadła wewnętrzne i zewnętrzne nadgarstka. Powszechność kontuzji nadgarstka jest częsta i może przytrafić się w każdej sytuacji. Narażeni jesteśmy na uraz niezależnie od tego, czy uprawiamy sport czy idziemy na spacer.

Podczas zwykłego upadku, mechanicznie staramy się amortyzować jego siłę wyciągając ręce przed siebie. Również codzienne zakupy i związane z nimi przeciążenia wynikające z noszenia ciężkich toreb mogą wywołać kontuzję nadgarstka.

Na częste kontuzje narzekają również sportowcy, szczególnie uprawiający sporty, w których ryzyko upadku jest wysokie.

W przypadku zwykłego nadwyrężenia lub zbicia nadgarstka, wystarczy kilka dni bez większego wysiłku połączonych z terapią manualną i problem znika. Jednak przy poważniejszych urazach (dodatkowo- nieodpowiednio leczonych),rozpoczynają się  bardziej skomplikowane problemy z nadgarstkiem.

 Problemy naszych pacjentów z którymi sobie radzimy to:

• zespół cieśni nadgarstka
• ganglion nadgarsta
• kciuk narciarza
• niestabilność nadgarstka
• złamanie kości łódeczkowatej
• złamania przedramienia
• złamanie typu Collesa