Miednica

Asymetria miednicy jest jednym z kilku objawów zaburzeń mechaniki kręgosłupa, który może mieć wpływ na niesymetryczne obciążenie stawów biodrowych i w konsekwencji może zaburzać prawidłowy chód.

Przyczyną asymetrii miednicy są zaburzenia rozwojowe, które wpływają na wczesną degenerację kręgosłupa, szczególnie na dyskopatię.

Podczas asymetrii w talerzach biodrowych dużą role odgrywają stawy krzyżowo biodrowe, które przenoszą siłę ciężkości z kręgosłupa na miednicę i kończyny dolne. Są one ,,amortyzatorami”, które zbierają przeciążenia z kończyn dolnych.

Zdaniem twórców terapii manualnej w wyniku upadków, uderzeń lub niewłaściwego obciążenia jeden z talerzy biodrowych może zmienić swoje położenie względem kości krzyżowej. Taki mechanizm powoduje pozorne skrócenie jednej z kończyn dolnych.

Jeżeli takie zaburzenie nie będzie leczone w konsekwencji kręgosłup będzie starał dopasować się do skrzywionej miednicy poprzez skoliozę.

Nieprawidłowe ustawienia czyli asymetria poszczególnych części szkieletu względem siebie często  prowadzi do stanów patologicznych. Prawidłowe ustawienie miednicy jest warunkiem niezakłóconego przebiegu funkcji biologicznych w narządzie ruchu. Ponieważ skośnie ustawiona miednica powoduje wadliwe ułożenie całego kręgosłupa, aż do podstawy czaszki więc leczenie odcinka szyjnego kręgosłupa niejednokrotnie przynosi spodziewane efekty dopiero wówczas, gdy skorygujemy te dysproporcje.

Najczęstsze dolegliwości związane z asymetrią miednicy, z którymi sobie radzimy:

• bóle kręgosłupa lędźwiowo- krzyżowego
• ból krzyża
• bóle rozlane miednicy
• bóle kończyn dolnych
• dolegliwości dna miednicy
• dolegliwości urologiczne
• bóle opasające tułów

Jest urazem w okolicy krzyżowej kręgosłupa lub miednicy. Powstaje na skutek przewlekłego wzmożenia napięcia m. gruszkowatego. Ból zlokalizowany jest na przedłużeniu stawu krzyżowo- biodrowego, otworu kulszowego większego i mięśnia gruszkowatego. Promieniuje najczęściej do kończyny dolnej,  utrudniając chodzenie a zwłaszcza wchodzenie na schody. Ból narasta przy pochylaniu i unoszeniu czynnym kończyny głęboko w pośladku.

Zespół mięśnia gruszkowatego bardzo często mylone są z objawami zapalenia nerwu kulszowego.

Problemy pacjentów, z którymi sobie radzimy:

• bóle okolicy pośladkowej
• bóle promieniujące do kończyny dolnej
• bóle kręgosłupa i stawu krzyżowo- biodrowego
• ostry ból łydki i stawu kolanowego

Bóle coccygodonii występujące w okolicy kości guzicznej mają najczęściej charakter przewlekły. Występuje duża tkliwość palpacyjna, rzadziej ból promieniujący. Najczęstszym mechanizmem powstawania to upadek na kość guziczną lub długotrwała praca w pozycji siedzącej na twardym podłożu. Większość wszystkich przypadków coccygodynii stanowią kobiety  w wieku pomiędzy 25-45 rokiem życia.

Coccygodynia bywa uważana w niektórych przypadkach za chorobę psychosomatyczną, często występująca u pacjentów z depresją z objawami zwiększonego napięcia mięśni miednicy.

Czynnikami zwiększającymi prawdopodobieństwo powstania problemu jest siedzący tryb życia, przewlekły stres, zwiększone napięcie mięśni dna miednicy, ciąża, porody.

Do złamań miednicy dochodzi najczęściej w wyniku urazu mechanicznego poprzez upadek z wysokości lub wypadek komunikacyjny. W przypadku starszych osób do złamania dochodzi najczęściej w wyniku przewrócenia się na twarde podłoże.

Miednica składa się z wielu elementów: kości kulszowych, łonowych i biodrowych  połączonych ze sobą w jedną kość miedniczą, które to z kolei łączą się z kością krzyżową, guziczną, stawem krzyżowo biodrowym i spojeniem łonowym. Podczas urazu miednicy może dojść do uszkodzenia każdej z tych części oraz niektórych narządów wewnętrznych znajdujących się w jamie brzusznej oraz położonych w miednicy.

Objawy złamania miednicy obejmują:

• ból samoistny w okolicy urazu,
• obrzęk i zasinienie okolicy,
• bóle w obrębie jamy brzusznej,
• bóle nasilające się przy ruchach kończyn,
• skrócenie kończyny dolnej,
• drętwienie lub mrowienie w pachwinie lub w nogach,
• zmiany w obrębie unaczynienia kończyn dolnych,
• trudności w oddawaniu moczu (uszkodzenie pęcherza lub cewki moczowej),

Rehabilitacja po złamaniu miednicy jest prowadzona pod okiem doświadczonego fizjoterapeuty. Wykorzystujemy nowoczesne metody rehabilitacji i terapii manualnej prowadzając stopniową pionizację pacjenta. Terapia manualna przydatna jest w późniejszych ograniczeniach ruchomości, które mogą dotyczyć stawów biodrowych oraz krzyżowo- biodrowych po uzyskaniu pełnego zrostu.

Mechanizm urazu powstaje, gdy pracujący mięsień biodrowo-lędźwiowy ociera się o kaletkę w stawie biodrowym. Nieustanna naprzemienna praca zgięcia i wyprostu w stawie biodrowym, skutkuje przeciążeniem całego mięśnia a w konsekwencji zapaleniem kaletki bądź całej jego struktury.

Innymi mechanizmami wywołującymi ten zespół mięśniowy jest choroba zwyrodnieniowa lub reumatoidalne zapalenie stawów.

W przypadku wystąpienia zespołu mięśnia biodrowo- lędźwiowego dolegliwości bólowe są niekiedy trudne do zlokalizowania. Może dochodzić do bolesnego ograniczenia wyprostu oraz przykurczu zgięcia. W konsekwencji to zespołu miednica obniża się podczas chodu i dochodzi do obustronnego nasilenia przykurczu wyprostu w segmencie lędźwiowym.

 Ból bardzo często pojawia się:

• w trakcie biegania,
• kopania piłki.
• podczas wstawania z pozycji siedzącej po dłuższej bezczynności,
• przy siadaniu na niskie siedzisko,
• podczas wchodzenia po schodach.

Wykonanie kilku testów mięśniowych i stawowych pozwala na określenie przyczyny bólu biodra i wykluczenie problemów związanych ze stawem biodrowym czy odcinkiem lędźwiowo krzyżowym kręgosłupa. Terapeuta manualny potrafi precyzyjnie określić źródło bólu.

Miednica składa się z wielu kości, dlatego rehabilitacja po złamaniu miednicy zawsze dopasowywana jest do konkretnego przypadku. Złamanie miednicy to poważna kontuzja, której nie wolno lekceważyć – oprócz leczenia równie ważna jest rehabilitacja kompleksowa. Szczecin jest siedzibą Centrum Rehabilitacji Funkcjonalnej Werakso, gdzie prowadzimy fizjoterapię dopasowaną do przebytego urazu. Rehabilitacja po złamaniu miednicy uzależniona jest od rodzaju złamania (proste, złożone), aktualnego stanu zdrowia i ewentualnych powikłań. Czas trwania terapii zależy więc od wielu indywidualnych czynników, choć przeciętnie trzeba się liczyć z co najmniej kilkutygodniową pracą z fizjoterapeutą.

Rehabilitacja kompleksowa w Szczecinie odgrywa niezwykle istotną rolę w procesie powrotu do zdrowia, gdyż zapobiega nieprawidłowemu zrostowi kości, długotrwałym dolegliwościom bólowym, problemom z utrzymaniem równowagi i trwałym uszkodzeniom. Fizjoterapeuta Szczecin Werakso zapewni profesjonalną opiekę i pomoże uniknąć komplikacji. Pragnąc uzyskać jak najlepsze efekty terapii, rehabilitację z fizjoterapeutą ze Szczecina warto rozpocząć jak najszybciej – jeszcze przed ustąpieniem obrzęku.