Dogoterapia może znacznie pomóc w procesie fizjoterapii
Współczesna medycyna rozwija się w naprawdę szybkim tempie. Powstaje wiele form pomocniczych także w rehabilitacji dzieci i dorosłych. To terapia polegająca na bezpośrednim kontakcie osoby niepełnosprawnej z psem. Takie obcowanie ze zwierzęciem pozwala przywrócić utracone wcześniej funkcje lub też pomaga wykształcić nowe funkcje i zachowania w różnych sferach. Nie jest to jednak terapia, którą można stosować jako jedyną formę należy traktować ją jako element dodatkowy.
Dogoterapia (kynoterapia) to jedna z najpopularniejszych form terapii z udziałem zwierząt. Polega ona na włączeniu odpowiednio dobranego, przeszkolonego psa w proces rehabilitacji dzieci i osób dorosłych.
Jest coraz częściej stosowana również w Polsce. Obecność psa podczas rehabilitacji motywuje do podejmowania wysiłku oraz odrobiny spontaniczności. Pies daje radość i daje poczucie bezpieczeństwa. Główną zaletą zwierzęcia jest to, że akceptuje on daną osobę bez względu na to jaka ona jest oraz bez względu na to, czy jest ona niepełnosprawna ruchowo czy psychicznie.
Dzięki działalności różnych stowarzyszeń i organizacji, których celem jest przeprowadzanie zajęć oraz promowanie tej metody dogoterapia w Polsce rozwija się.
Na czym polega dogoterapia?
Dogoterapia polega na wykonywaniu przez pacjenta serii zadań w asyście pasa, który staje się jego towarzyszem i motywatorem, zachęcającym do podejmowania aktywności. Doskonale sprawdza się w pracy z zarówno dorosłymi, jak i dziećmi niepełnosprawnymi umysłowo oraz fizycznie. Metoda ta jest uregulowana prawnie, a osoba przeprowadzająca zajęcia ma zawód kynoterapeuty (dogoterapeuty).
Cele dogoterapii ustala się indywidualnie w zależności od dysfunkcji danego pacjenta. Główne zadanie tej terapii to wspomaganie ogólnego rozwoju dziecka, które jednocześnie może uczyć się właściwego postępowania ze zwierzęciem, dbania o niego i jego potrzeby.
Dla kogo jest dogoterapia?
W zajęciach mogą uczestniczyć zarówno dzieci, jak i osoby dorosłe. Dogoterapia przynosi bardzo dobre efekty terapeutyczne zarówno podczas pracy z osobami zdrowymi, jak i z różnym stopniem niepełnosprawności. Właśnie dlatego w zajęciach mogą uczestniczyć też osoby: z porażeniem mózgowym, z zespołem Downa, z zanikiem mięśni, z zaburzeniami rozwoju motorycznego, z deficytami uwagi, z autyzmem, niestabilne emocjonalnie.
Istnieją również przeciwwskazania do uczestnictwa w tej terapii. Główne z nich to alergia na sierść psa. Rozwiązaniem tego problemu mogą być zajęcia z psem posiadającym zamiast sierści włosy.
Cele terapeutyczne dogoterapii
Wykonywane podczas zajęć dogoterapii ćwiczenia można podzielić na cztery cele terapeutyczne. Ćwiczenia ze sfery fizycznej obejmują poprawę zdolności manualnych do których zaliczają się: na przykład karmienie psa łyżeczką, nalewanie wody z butelki do miski. Ćwiczenia ze sfery psychicznej to na przykład głaskanie psa, czesanie, przytulanie. Zaś ćwiczenia ze sfery edukacyjnej dotyczą wskazywania i liczenia części ciała psa. Ostatni typ ćwiczeń to ćwiczenia ze sfery fizycznej– obejmują one zajmowanie się psem wraz z inną osobą oraz wspólne wykonywanie ćwiczeń.
Dogoterapia to jedna z częściej stosowanym metod, która uzupełnia rehabilitację z wykorzystaniem zwierząt. Terapia ta przynosi bardzo dobre efekty terapeutyczne w pracy z osobami z różnym rodzajem i stopniem niepełnosprawności, doskonalą ich umiejętności z różnego zakresu.
